⚡️اگر نتوانیم پژوهش‌ها را متناسب با اوضاع جامعه تغییر دهیم مراکز پژوهشی به تاریخ خواهد پیوست ✔️محمدتقی سبحانی🔻 🔹به گمان بنده اگر نتوانیم سازمان پژوهش خود را متناسب با اوضاع و احوال امروز و جامعه خود تغییر دهیم مراکز پژوهشی در مدت کوتاهی به تاریخ خواهد پیوست و به دلیل ناکارآمدی از صحنه تحولات عقب می‌ماند. 🔹اگر وضع پژوهش‌های استاندارد امروز را دقیقا بررسی کنیم حداقل سه مشکل جدی در محصولات پژوهشی خواهیم داشت؛ اول پراکندگی؛ پژوهش‌های ما بهم دیگر نزدیک نمی‌شود و به تعبیری نمی‌داینم پروژه‌های مختلف پژوهشی قرار است در چه نقطه‌ای دست در دست همدیگر بگذارند. 🔹مشکل دیگر اینکه خیلی از پژوهش‌های ما منجر به حل مسئله شده است ولی خاستگاه و چارچوب بنیادین پژوهش و اتصال آن به مبانی و ارز‌ش‌ها را نمی‌دانیم؛ مثلا یک مسئله مرتبط با زنان را طرح و بررسی می‌کنیم اما وقتی بپرسیم که این نظریه در چه چارچوب و بنیاد نظری قرار است مطرح شده و حل مسئله کند روشن نیست و در مواردی هم که روشن است ربط آن به سازمان‌های دانش‌های دینی ما مشخص نیست یعنی نمی‌دانیم این مسئله حل شده را به چه سازمان و نهاد و مرکزی ارائه دهیم. 🔹جهت دیگر هم فقدان افق در پژوهش‌ها است؛ پروژه‌هایی در حال انجام است و حتی یک گام جلوتر هم پیش بینی شده است ولی وقتی از پژوهشگر بپرسیم که این پروژه قرار است ما را به کجا برساند افق آن معلوم نیست و وقتی افق روشن نباشد پژوهش تبدیل به یک سرگرمی و کار روزمره خواهد شد. 🔹زمانی در حوزه یک نفر محقق در عرصه کلام که کار تخصصی بکند نداشتیم ولی به تدریج بعد از انقلاب در پژوهش‌های ما جهش و حتی در برخی موارد نهضتی رخ داده است از جمله اینکه بیش از هزار پایان‌نامه در رشته کلام نوشته شده است ولی با این وجود اگر شاگردی از بنده بپرسد که من قصد دارم در کلام پژوهش کنم یا پژوهشگر یک مرکز بشوم نمی‌دانم به او بگویم از کجا شروع کند و مثلا چه مسیری قبلا باز شده است که به او بگوییم ادامه دهد. @namehayehawzavi