#واژگان -کمربسته و‌ برنهاده‌کلاه: کنایه از آماده و آراسته -مهان و کهان: بزرگان و کوچک‌ترها؛ کنایه از همه. -دست‌کرده‌دراز: درازدست؛ زیاده‌خواه، جهانگیر، که لقبِ اردشیر هم بوده. -نماز بردن: به‌خاک افتادن به‌نشانِ احترام -باستاد در پیشِ او بنده‌فش / سر افگنده‌ و دست کرده به کش: طرزِ ایستادن پیشِ شاه، که چون بنده‌ای سر را به‌زیر می‌انداختند و دست‌ها را به زیرِبغل می‌زده‌اند. -به‌سختی‌همه پرورش داده‌اید: همه در سختی تربیت شده‌اید؛ کنایه از باتجربه بودن. -خوردن و برنشست: (آدابِ) بهره‌مندی از دنیا یا خوردن و بر تخت نشستن یا سواری کردن -سواری کندش آزموده‌نبرد: او‌ را تبدیل به شهسواری جنگ‌آزموده و باتجربه کند. -چنان‌چون زر از کان به زردی رسد: همان‌طور که طلا از معدن (استخراج و تصفیه می‌شود و) به خلوص می‌رسد. -مر‌ او‌ را بجویند جویندگان / و زو‌ بیش گویند گویندگان: ارباب‌رجوع به‌جای گشتاسپ به اسفندیار رجوع می‌کنند و داستان‌گویان وصفِ بزرگیِ اسفندیار می‌کنند؛ کنایه از مرجع و سرآمد و نقلِ مجالس شدن -سواری شود نیک‌ پیروزرزم: شهسواری نیکو و پیروز شود. یا شهسواری کاملاً پیروز شود. -سرِ انجمن‌ها به رزم‌ و به‌بزم: باز هم سرآمدِ همه در جنگ و جشن -نیرو گرد: نیرو گیرد؛ بزرگ‌ و نیرومند شود. -یال و شاخ برکشیدن: بزرگ و تنومند شدنِ گردن و دست‌وپا و اندام؛ کنایه از تنومندی -نباشد بدان پور همداستان: (اگر‌) پسر با این‌ماجرا موافق نباشد (که پدر کماکان تختِ شاهی را داشته باشد و اسماً شاه باشد ولی همه‌کاره پسر باشد ). -نهاده دلش تیز بر جنگ‌ِ اوی: کاملاً قصدِ جنگِ او کرده. -چه گویید پیران که با این‌پسر / چه‌نیکو بود کار کردن پدر: چه می‌گویید ای پیران که پدر با این‌پسر چه باید بکند؟ @namebastan