واقعا واقعا واقعا از آتش سوزی لس آنجلس خوشحال نیستیم حتی شخصا ناراحتم ، چون یکی از بهشت های روی زمین بود که سوخت و خب آرزوی دیدنش از دست رفت اما حرف اینه: گاهی ما خودمون می دونیم در عذابیم مثلا من می دونم شهادت رئیسی عذاب الهی برای من بود که به حد توان ازشون حمایت نکردم و خب افراد ناکارامدی جایگزین اون شدن و نوع مدیریتشون و تفاوتشون مشخصه یا شهادت شهید نصرالله که دلایل خودش رو داشت از جمله شل گرفتن جنگ! شهادت اینها به خودشون ضربه ای وارد نکرد که از رنج های دنیا هم خلاص شدن اما برای من؟! رنج بر رنج بود این نوع آتش سوزی هم بر همون رواله هالیوودی که زیر سلطه صهیونیست هاست داره در آتش می سوزه ، پولدارهایی که ککشون از این وضعیت نمی گزید! تو این ها آدم خوب نبود؟ بود ولی وقتی عذاب بیاد تر و خشک با هم می سوزن هرچند که دیشب توی توییتر دیدم که همون خوب های آمریکا هم به عذاب بودن این اتفاق اعتراف کرده بودن حالا ممکنه یکی بگه نه اینطور نیست! نظرش خیلی محترمه ولی دیدگاه من اینه