📍امروز، دانشجوی ایرانی و مسئله فلسطین
امروز و پس از به شهادت رسیدن چند ده هزار کودک و مادر و خبرنگار و ... در غزه توسط صهیونیست‌ها، نسل‌کشی که در برابر دیدگان جهانیان بدون واهمه از واکنش نهادهای حقوق بشری در حال رخ دادن است، ایجاد زمین سوخته در سرزمین فلسطینی با صدها تن بمب آمریکایی، ایجاد قحطی فراگیر برای مرگ تدریجی ساکنان فلسطینی و یا کوچاندن اجباری آنان به سرزمینی دیگر، کنشگری درباره مسئله فلسطین برای هر انسانی که تنها فطرتش را در معرض این اتفاقات قرار دهد، امری ضروری به شمار می‌آید.
شاید دیگر آنقدرها نیاز به تبیین و روشنگری درباره ورود غاصبانه رژیم صهیونیستی به فلسطین و مرور ۷۰ سال جنایات آنان نباشد تا عموم مردم به واکنش وا داشته شوند.
تظاهرات در خیابانهای پاریس و لندن که در ظاهر بابت حمایت از مردم فلسطین و در باطن به‌خاطر اعلام تنفر نسبت به سیاست‌های آمریکایی است، اجتماعات اعتراضی در دانشگاههایی همچون هاروارد، خودسوزی سرباز نیروی هوایی ایالات متحده در واکنش به نسل کشی در غزه و دهها و صدها کنش فردی و جمعی در سراسر نقاط عالَم نشان از برانگیختگی فطری مردم دنیا در این ماجراست.
اما چه شده است که دانشجویان و عموم مردم ایران آنچنان که انتظار از ایشان می‌رود، درباره مسئله فلسطین کنشگری جریان‌ساز نمی‌کنند؟
اگر در روزهای اخیر راهپیمایی‌های بعد نماز جمعه و یا به دعوت شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی نبود، آیا باز هم جوش و خروش جمعی شکل می‌گرفت؟
یادم می‌آید شب حمله به بیمارستان المعمدانی، از همان اواخر شب، خیلی‌ها دنبال یک تحرکی بودند و شبکه‌های تلویزیونی هم در همان دقایق ویژه‌برنامه بالا آوردند و پخش زنده از غزه به نمایش گذاشتند؛ اما روزها گذشت و علاوه بر افزایش تعداد شهدا و افزوده شدن به تعداد حملات به مراکز درمانی و فجایع جدید بعدی، انگار عادی سازی نسبت به ماجرا بر ما عارض شده است!
مکرراً رهبر انقلاب مسئله فلسطین را مسئله اول جهان اسلام برشمرده‌اند و امام راحل هم در پیام‌شان درباره تاسیس بسیج دانشجو و طلبه، شکل دادن به هسته‌های بین‌المللی مقاومت در سراسر عالم را از بسیجیان این دو نهاد مطالبه کردند.
در روزگاری که بعضی کشورهای مسلمان (یا از روی ترس و عدم استقلال سیاسی و یا به سودای کسب منفعت اقتصادی) تامین‌کننده و یا بسترساز رسیدن نفت و کالاهای اساسی به صهیونیست‌ها هستند و سازمان‌های بین‌المللی و مقامات کشورهای اروپایی و غیر اروپایی و خبرنگاران و فعالان اجتماعی که داعیه حقوق بشر و صلح‌طلبی و مخالفت با جنگ افروزی‌شان گوش فلک را کر کرده بود، زبان بسته شده‌اند، دانشجویان ایرانی باید حلقه وصلی در میان اجتماعات دانشجویی و مردمی ضدصهیونیستی در نقاط مختلف جهان شده، از ظرفیت رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی بین‌المللی برای انعکاس این اتحاد و اتصال استفاده نموده و حلقه فشار اجتماعی را بر هر آنکس که در مسیر حمایت یا تقویت صهیونیست‌ها اقدامی می‌کند، تنگ کنند.
امروز جغرافیای کنشگری ما در مسئله فلسطین، حتما بایستی از مرزهای ایران فراتر ترسیم شود و حتما به انعکاس جهانی این کنش برای موج‌آفرینی جهانی با زبانهای مختلف نیازمندیم.
ایده‌هایی برای این عملیات مقاومتی جهانی توسط دانشجویان دانشگاههای ایرانی قابل برشمردن است که بعداً گفته خواهد شد، اما مخلص کلام اینکه چشم تاریخ در این ایام به من و شمایی که در این لحظه امکان کنشگری داریم دوخته شده است. نکند در محکمه قضاوت تاریخی محکوم به زمان‌نشناسی و انفعال شویم!
☕️@nalbekiiiii
