خلاصه ی کلامتون این بود که انسان موجودی اجتماعی هست و زیست مسالمت امیز باعث👈بقای موجود میشه و برای بقاش مفید هست👉

نخیر من این حرف رو نزدم و بحث بقای فرد رو مطرح نکردم من بحث نیاز فرد رو مطرح کردم یکی نیستن
و گفتم فرد نیازهایی داره که در جامعه پاسخ داده میشه
و رفتار غیر مسالمت آمیز باعث آسیب دیدن جامعه میشه و جامعه آسیب دیده یا مرده نمیتونه نیازهای فرد رو پاسخ بده


شما صرفا ثابت کردید انسان ذاتا اجتماعی هست
اما ثابت نکردید اجتماعی بودن خوب و درست هست!

خوب و درست بودن در مرحله بعد هست که مورد بررسی قرار میده ما الان میخوایم ببینیم خط کشمون خط کش درستی هست یا نه که بعد با خط کش بیایم ببینیم یه چیزی خوب و درست هست یا نیست
در اینجا میگیم اجتماعی بودن لازم است!

نقد دلیل دوم:
شما تنها ثابت کردید اجتماعی بودن باعث بقای انسان و غیر اجتماعی بودن باتث اسیب شخص میشود
اما ثابت نکردید اسیب دیدن بد هست و بقا داشتن خوب است!
چگونه ثابت میکنید زنده بودن در تفکر الحادی از مرده بودن بهتر است!؟
و ...

من در اینجا عاجزم کسی که مردن و آسیب دیدن و ... رو ستایش میکنه نمیشه باهاش از اخلاق یا حداقل از این نوع اخلاق و خط کشش حرف زد
همونطوری که شما عاجزید خارج از محدوده دینتون برای کسی اخلاق دینی رو اثبات کنید منم عاجزم خارج از محدوده سلامت و زندگی گرایی (!) برای کسی اخلاق مسالمت آمیزم رو اثبات کنم