فراسوی این مکان اشک و رشک شبح وحشت سایه افکنده و به رغم بخت بد دوران‌ها بی باک مانده‌ام ‌ چه باک که دروازه چنان باز و طومار کیفر چنان دراز باشد من مرشد سرنوشت خود هستم من ناخدای نهاد خود هستم. تسخیر ناپذیر | ویلیام ارنست هنلی | جاوید ثقفی @naassoott