nunchi

تنها بدیش این بود که خیلی خوب بود !
بعضی از آدم‌ها انقدر خوب هستند که نباید بهشون نزدیک شد !
باید آن ها را از دور دید، از دور سلام کرد، از دور لبخند زد، از دور دوست داشت ...
شاید این هم یک جور داشتن باشه !
آخه زندگی متخصص اینه که آدم‌های خوب رو ازت بگیره !


✍🏼 #روزبه_معین
📕 آنتارکتیکا، 89 درجه جنوبی

join 🍃@n_unchii

داستان من و چشمان تو، داستان پسرکی‌ست که هر روز غروب پشت شیشه دوچرخه فروشی می‌نشیند و از پشت شیشه دوچرخه ای را می‌بیند که سال‌ها برای خودش بود ...!
با آن دوچرخه تمام کوچه‌های شهر را می‌گشت، از کنار رودخانه آواز کنان عبور می‌کرد، سربالایی‌ها را با همه ی قدرت رکاب میزد و در سرپایینی‌ها، دستانش را باز می‌کرد، از میان سروها و کاج‌ها می‌گذشت و بلند بلند می‌خندید ...
داستان من و چشمان تو ، داستان آن پسرک و دوچرخه است ... پسرکی که حالا پشت شیشه دوچرخه فروشی در خیالش رکاب می‌زند !
می‌خندد ، رکاب می‌زند
می‌گرید ، رکاب می‌زند
رکاب می‌زند ...


✍🏽 #روزبه_معین
📕 عطر چشمان او

join 🍃@n_unchii

هنگامی که باران می‌‌بارَد، درست است که تنها قدم ‌زدن طعمِ دلپذیری دارد، اما باید کسی باشد که زیر باران لبخند بر لب‌‌هایت بیاورد، موهای آشفته‌‌ات را دوست بدارد، آغوشش امن باشد و پا به‌ پایت خیس شود.
باران لذتی دارد که باید آن را دوتایی چشید و به‌راستی چه کسی دوست دارد زمانی که بهترین لباسش را پوشیده، بهترین عطرش را زده و در مجلل‌ترین رستورانِ شهر نشسته‌است، تنهایی غذا بخورد؟!

✍🏽 #روزبه_معین
📕 قهوه‌ ی سرد آقای نویسنده

join 🍃@n_unchii