​​HAYOT Usmon Nosir xotirasiga Uzum donasini choʻqilab qochgan Maynaday qalbimni taladi hayot. Doʻst edim men unga sirini ochgan, Sirimni pulladi – aldadi, hayhot. Mergan u – koʻzlaydi dilning sogʻini, Sanamas qurbonlar son-sanogʻini, Ayamay boʻshatar yoy sadogʻini, Oʻqlarin koʻksimga qadadi sayyod. Mehmon deb chorladi avval toʻriga, Sovqatsam – muzkoʻrpa soldi soʻriga, Terlasam – oʻt yoqib qalbim qoʻriga, Hasrat koʻmirini qaladi bot-bot. Mastona sayragan bir bulbul edim, Kuyimga begona zanjir, gʻul, dedim, Qul boʻlsam, koʻnglimga faqat qul edim, Tikonzor ichiga qamadi jallod. Chirpirak boʻldi-ku chechak chogʻlarim, Qoraygan qaygʻuzor – chaman, bogʻlarim, Bagʻrimdan qabarib chiqdi dogʻlarim, Koʻnglimmas, qoʻlimga qaradi – ha, yot. Kulgiday yoyildi zardasi tashda, Aldamchi chashma u adoqsiz dashtda, Qoningga tashna-yu, joningga tashna, Billur yoshlarimni yaladi shaddod. Aylanib avradi, baxting mangu, deb, Oʻchmagay hech qachon toleng rangi, deb. Mana, koʻr, yuraging qanday yangi, deb, Juvoldiz ignada yamadi, ay, dod! Garchi yuragimni tinmay choʻqidi, Chuqurroq sanchsa-da paykon-oʻqini, Xilvatda sheʼrimni yigʻlab oʻqidi, Soʻnggi dam tavbaga yaradi shoyad... Hurriyat! Jilvangdan yorugʻdir yuzim, Elimda jaranglar bu kun har soʻzim. Yoʻqlik oʻpqoniga ketdi u tuzum – Men hayotman, uni yamladi mamot... ——————— ҲАЁТ Усмон Носир хотирасига Узум донасини чўқилаб қочган Майнадай қалбимни талади ҳаёт. Дўст эдим мен унга сирини очган, Сиримни пуллади – алдади, ҳайҳот. Мерган у – кўзлайди дилнинг соғини, Санамас қурбонлар сон-саноғини, Аямай бўшатар ёй садоғини, Ўқларин кўксимга қадади сайёд. Меҳмон деб чорлади аввал тўрига, Совқатсам – музкўрпа солди сўрига, Терласам – ўт ёқиб қалбим қўрига, Ҳасрат кўмирини қалади бот-бот. Мастона сайраган бир булбул эдим, Куйимга бегона занжир, ғул, дедим, Қул бўлсам, кўнглимга фақат қул эдим, Тиконзор ичига қамади жаллод. Чирпирак бўлди-ку чечак чоғларим, Қорайган қайғузор – чаман, боғларим, Бағримдан қабариб чиқди доғларим, Кўнглиммас, қўлимга қаради – ҳа, ёт. Кулгидай ёйилди зардаси ташда, Алдамчи чашма у адоқсиз даштда, Қонингга ташнаю, жонингга ташна, Биллур ёшларимни ялади шаддод. Айланиб авради, бахтинг мангу, деб, Ўчмагай ҳеч қачон толенг ранги, деб. Мана, кўр, юрагинг қандай янги, деб, Жуволдиз игнада ямади, ай, дод! Гарчи юрагимни тинмай чўқиди, Чуқурроқ санчса-да пайкон-ўқини, Хилватда шеъримни йиғлаб ўқиди, Сўнгги дам тавбага яради шояд... Ҳуррият! Жилвангдан ёруғдир юзим, Элимда жаранглар бу кун ҳар сўзим. Йўқлик ўпқонига кетди у тузум – Мен ҳаётман, уни ямлади мамот... 2024 @n_jonuzoq