این سریال جزو اونایی ئه که جدا فکر نمیکردم دوستش داشته باشم! خیلی یهویی شروعش کردم به خاطر کیم جی وون! نه هیجان خاصی داشت نه چیزی. ولی دیالوگاشون حکم تراپی داشت برام. یادمه اون زمان اصلا حس خوشحال بودن نداشتم و حالم خوب نبود. و وقتایی که این سریال رو می‌دیدم حالم خیلی بهتر می‌شد. سر همین یه حس خاص عجیب و تکرار نشدنی ئی دارم بهش. نمیدونم به خاطر دیالوگاش بود یا چی. اما واقعا بهم آرامش میداد...