از اولین روزهایی که ایدهٔ خلق کانال تلگرامی «ژانوس» ذهنم را درگیر کرده بود، در این فکر بودم که دوستان خوبی دارم که خامهٔ توانمندی دارند و از سرمایه و اندوخته‌های آنها گاه و بیگاه انبان کانال را پر بار و کمبودهای خودم را جبران می کنم. بعضی اوقات که بنا به عللی مختلفی سیر تولید محتوا کم می شد به آنها مراجعه می کردم ولی هر بار سپهر کلی و فضای تنفس سیاسی مانع از کام گرفتن کانال از لذایذ قلم آنها می شد. تا اینکه امشب و بعد از برگشتن از مراسم خواهر یکی از همکاران و غور سطحی در تلگرام با پیام یکی از دوستان مواجه شدم که برایم ارسال کرده بود. یادداشتی از دکتر نوروزی. بی محابا تا آخر مطالعه کردم، یعنی اگر می خواستم هم نمی توانستم خودم را کنترل کنم... شیوایی سخن و هارمونی جملات انسان را مسحور می کند...اوقات متعددی از دکتر میخواستم که دست به قلم شود و با وجیزه ای خوانندگان کانال را مهمان باشد ولی هر بار مانند دیپلمات های ماهر شانه خالی می کرد....این بار اما ما را رهین لطف خودش قرار داده است...به تأسی از خداوندگار سخن؛سعدی بزرگ،حیف است که زبان نوروزی در کام بماند. یادداشتی پیرامون مرگ دور از وطن «ابراهیم نبوی » به قلم دکتر امید نوروزی اصل در چند پارت تقدیم خوانندگان فهیم و وزین کانال می شود. امیدوارم که فتح باب پروسه ی درازمدتی باشد. 🆔@mousavi2025