کدام «اجماع ملی» ؟ آقای عراقچی وزیر امور خارجه گفته بود: در مورد توافق با روسیه «اجماع ملی» وجود دارد. اجماع ملی پیرامون سندی که اطلاعی از کم و کیف آن وجود ندارد، بلامحل است. مگر می شود محتوای یک توافق نامه ای بنا به هر عللی در دسترس نباشد اما روی آن اجماع ملی وجود داشته باشد. سوابق تاریخی و رفتارهای معاصر روسیه بویژه بعد از انقلاب در برهه‌های مختلف موضوعیت توافق با آن را منتفی می کند. در پیشانی توافق با روسیه ی کنونی هیچ منفعت ملی نوشته نشده است. روسیه اکنون منزوی و در شرایط شکننده ای قرار دارد. توافق با روسیه فقط و فقط ما را در سمت بازنده قرار می دهد. ممکن است با توجه به سلسله اتفاقات اخیر منطقه ای(که روسیه خود در فعلیت آنها نقش دارد)یک نوع مشابهت پوزیشنی بین روسیه و جمهوری اسلامی ایجاد شده باشد اما هیچ گونه رستگاری در عهدنامه با روسیه وجود ندارد. اصلا در این شرایط نباید کنار یک بازنده قرار گرفت. در یک فرض محال روسیه بتواند از باتلاق اوکراین، تحریم ها و تضاد با غرب بیرون بیاید هیچگاه در بزنگاه ها کنار جمهوری اسلامی قرار نخواهد گرفت. در تمام تعارضات با غرب نگاه روسیه به ایران نگاه راهبردی نبود آنها صرفاً با کارت ایران بازی می کردند. به تمام قطعنامه‌های شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و شورای امنیت سازمان ملل رای مثبت دادند. در ژئوپلیتیک آسیای میانه خلاف منافع ملی رفتار کردند و در قامت یک رقیب انرژی ظاهر شدند. در رژیم حقوقی دریای خزر حرکات منصفانه ای نداشتند. در چالش های سرزمینی با اعراب کنار متوهمان قرار داشتند. سالها با روان ایرانی ها بازی کردند و ضمن فرسودن زمان و سرمایه نیروگاه اتمی بوشهر را با حداقل راندمان تحویل دادند. و هزاران موارد دیگر... با روسیه بایستی مثل یک‌ همسایه، استراتژی حسن همجواری داشت و بیشتر از آن هر قرارداد تام و تمام هم مادامیکه با غرب در تعارض باشیم ره به جایی نخواهد برد. پس نوعی موازنه ی مثبت در توازن با قدرت‌های روز صرفاً بر مبنای اجتناب از مشی ایدیولوژیک و شعارمحوری و با اتکا به منابع و منافع ملی تأمین کننده ی استقلال و امنیت ایران خواهد بود. هر گونه استحاله در غرب یا شیفتگی به شرق سیاستی ناکارآمد می باشد و ایران را از داشتن نقش بایسته ای در منطقه محروم خواهد کرد. 🆔@mousavi2025