کتاب وصیت‌ها، صدقه، بخشش و به صورت عمری دادن باب (1): تشویق به وصیت کردن برای کسی‌که چیزی برای وصیت نمودن دارد 981- عَنْ سَالِمٍ عَنْ ابنِ عمرَ (رض): أَنَّهُ سَمِعَ رَسُولَ اللَّهِ ﷺ قَالَ: «مَا حَقُّ امْرِئٍ مُسْلِمٍ لَهُ شَيْءٌ يُوصِي فِيهِ، يَبِيتُ ثَلاَثَ لَيَالٍ إِلاَّ وَوَصِيَّتُهُ عِنْدَهُ مَكْتُوبَةٌ». قَالَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عُمَرَ: مَا مَرَّتْ عَلَيَّ لَيْلَةٌ مُنْذُ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ﷺ قَالَ ذَلِكَ، إِلاَّ وَعِنْدِي وَصِيَّتِي. (م/1627) ترجمه: سالم می‌گوید: ابن عمر (رض) گفت: شنیدم که رسول الله ﷺ فرمود: «برای مسلمانی که مالی دارد و باید درباره‌ی‌ آن، وصیت کند، جایز نیست که سه شب بر او بگذرد بدون اینکه وصیتش را نوشته باشد». عبدالله بن عمر (رض) می‌گوید: از هنگامی‌که این سخن رسول الله ﷺ را شنیدم، یک شب هم بر من نگذشت مگر اینکه وصیتم نزدم بود.