.
خوشی آخر ؟!... بگو ای یار !چونی
از این ایام ناهموار چونی؟!
به روز و شب، مرا اندیشه ی توست
کز این روز و شبِ خون خوار. چونی!؟
از این آتش که در عالم فتاده‌ست
ز دودِ لشکر ِ تاتار ؛ چونی!؟
در این دریا و تاریکی و صد موج
تو اندر کشتی پربار چونی!؟
منم بیمار و تو ما را طبیبی
بپرس آخر که ای بیمار چونی
منت پرسم...؛ اگر تو می‌نپرسی
که ای شیرین شیرین کار چونی
وجودی بین که "بی‌چون و چگونه"ست
دلا دیگر مگو بسیار چونی
بگو در گوش شمس الدین تبریز
که ای خورشید خوب اسرار چونی#مولانا
