وسط یه بحث معمولی با موضوع زندگی مشترک، مرد رو می‌کنه به همسرش و میگه «قرصاتو خوردی؟!» و این جمله رو طوری بیان می‌کنه که انگار «تو دیوونه هستی و هر حرفی که می‌زنی غیرمنطقیه و بدون خوردن قرص اعصاب و آرام‌بخش، حق اظهارنظر توی زندگی رو نداری». او همه‌ی این توهین‌ها رو در یک جمله خلاصه می‌کنه و میگه «قرصاتو خوردی؟!» زن وسط یک بحث خانوادگی به شوهرش میگه «دوش گرفتی؟!» و این یعنی «تو آدم تمیزی نیستی و چون به نظافتت اهمیت نمیدی و بو میدی، در این گفتگوی زن و شوهری، حق اظهارنظر نداری و من می‌تونم با یک جمله‌ی "دوش گرفتی؟!" نقطه‌ضعفت رو جلوی چشمت بیارم و ساکتت کنم». با کنایه حرف زدن کار آدمائیه که نمی‌تونن منطقی و مودبانه و صریح حرف بزنن. خیلی از کنایه‌ها مثل موارد بالا، تحقیر و مسخره و توهین محسوب میشه اما چون فرد با کنایه حرف می‌زنه از پذیرش مسئولیت حرفاش فرار می‌کنه و نمی‌خواد قبول کنه که این حرف‌ها توهین و تحقیره. و چه زندگی‌هایی که با همین زبان‌های نیش‌دار از هم می‌پاشن و به قول مولانا: آن سخن‌های چو مار و کژدمت مار و کژدم گردد و گیرد دُمت #حسن_مولادوست #تجربه_مشاوره @moladoost 👈