توانایی / دانایی / عملگرایی توانا بود هرکه دانا بود. جمله‌ای است بسیار ارزشمند از دل تاریخ و ادبیات ما. تأکید بر ارزشمندی دانایی و آگاهی دارد. که شکی در آن نیست. اما استادی با یک تغییر کوچک آن‌را به این صورت بیان می‌کند: توانا بود هر که تمرین کند. تا تأکید کند بر اهمیت عملگرایی. بر این‌که تمرین کردن دانسته‌های ما بسیار اهمیت دارند. تمرین و تمرین است که ما را بر هر کاری توانا می‌کند. چه بسا با تکرار و تمرین چند قانون دانسته‌ای که ممکن است بدیهی هم به نظر آید، بتوانیم رشد و ترقی بسیار داشته باشیم. شاید گفته شود که آن دانسته‌ایی جزو دانایی ما انسان‌ها قرار می‌گیرد که از فرط تکرار و تمرین جزوی از وجود ما شده باشد. از این‌رو همان دانایی حکیم توس، تمرین را هم در دل خود نهفته دارد. که باز سخنی است نیکو. به هرحال می‌دانیم که دانایی و عملگرایی دو پایه‌ی مهم و بلاشک موفقیت و ارزشمندی است. دانستن به همراه عمل کردن به آن و سپس تکرار و استمرار است که ما را به قله‌های رضایتمندی و موفقیت می‌رساند. 39 محمد همایونی سه‌شنبه 27 آذر 1403 #موفقیت @mohammadhomayouni