اوج ایثار استاد محمدرضا حکیمی در وصف مرحوم حاج شیخ مجتبی قزوینی چنین می‌نویسد: او زندگی بسیار ساده‌ای داشت و گاه از نیازهای خود چشم می‌پوشید و آنچه که می‌توانست به طلاب تنگدست کمک می‌کرد. شیخ بزرگوار نمونه‌ای مجسم از تقوا و نفس‌کشی و اعراض از مال و منال و جاه و شهرت و نعمت دنیا بود... روزی یکی از طلاب در حضور استاد سخن از نیاز شدیدش به تامین مخارج معالجه و درمان خانواده‌اش به میان آورد. مرحوم شیخ به دلیل نداشتن وجه نقد به آن طلبه گفت: این فرش را جمع کن ببر و بفروش و هزینه درمان کن، فعلا جای آن کیسه گونی پهن می‌کنم... سیمرغ قاف عشق: ص۳۹۰ @mohamadrezahakimi