معین‌درنگِ ۱۱: قواعدِ ظاهراً بی‌قاعده این‌ها چندتا از سؤالات من در زبان عربی‌ بودند که از ۸ تا ۱۸ سالگی گه‌گاه به یادشان می‌افتادم، از کسی می‌پرسیدم، اما جوابی نمی‌گرفتم، موقتاً فراموش می‌کردم، و پس از مدتی دوباره یادشان می‌افتادم و الخ. الآن به‌عنوان یک‌جور معین‌درنگ بعضی از آن‌ سؤالات را با شما در میان می‌گذارم. ببینید تابه‌حال هیچ کدام برایتان سؤال بوده و اگر بوده برایشان جواب یافته‌اید یا نه: ۱. مگر «کامِل» بر وزن «فاعِل» نیست، و مگر فاعل بر کنندهٔ کار دلالت نمی‌کند؟ پس چرا کامل به‌معنای «کمال‌یافته» است، نه «کمال‌دهنده»؟ ۲. مگر «اِزدِواج» از ریشهٔ «زـ‌وـ‌ج» و بر وزن «اِفتِعال» نیست؟ پس چرا «ت» ندارد و به‌جایش «د» آمده؟ ۳. مگر «اِضطِراب» از ریشهٔ «ض‌ـ‌ر‌ـ‌ب» و بر وزن «اِفتِعال» نیست؟ پس چرا «ت» ندارد و به‌جایش «ط» آمده؟ ۴. مگر «تَلخیص» به‌معنای «خلاصه‌کردن» نیست؟ پس چرا با ریشهٔ «ل‌ـ‌خ‌ـ‌ص» ساخته شده؟ ۵. مگر «مَفاعِل» جمع «مِفعال» و «مَفاعیل» جمع «مَفعول» نیست؟ پس چرا جمع «مِصداق» می‌شود «مَصادیق» و نه «مَصادِق»؟ معین پایدار، ۰۲ دی ۱۴۰۳