✍🏻مجتبي گهستوني
همه می‌دانیم که اگر نگاه کارشناسی لحاظ شود، گردشگری صنعتی صلح‌آمیز و همگام با توسعه پایدار و محیط زیست است. همه می‌دانیم که شوش برای گردشگران شب مانی ندارد، فاقد هتل شایسته‌ای است و شهرک گردشگری ندارد. از ظرفیت‌های طبیعی پیرامون میراث تاریخی شهرستان شوش بهره نگرفتهاند و فقط مردم را به تقابل با میراث فرهنگی وادار کرده‌اند.
اتفاقاتی که پیرامون سه مثلث میراث جهانی چغازنبیل، سازه‌های آبی تاریخی شوشتر، میراث شوش، به وقوع می‌پیوندد باید طرح آمایش داشته باشد و به نیازهای گردشگران در هر لحظه فکر کند. سرمایه‌گذاران را به سمت ویزیتور سنترها و مراکز گردشگری آبی، مراکز گردشگری کشاورزی و... هدایت کنند. مسئوان استان خوزستان و شوش بهتر است به تجربیات موفق جهانی در مواجهه با میراثهای جهانی آن کشورها توجه کنند و اگر سرمایه‌گذارانی تصمیم به احداث صنایع دارد، آن سرمایه‌گذار را به خارج حرایم میراثهای ملی و جهانی هدایت کنند. در حرایم میراث‌ها هم به سمت توسعه اقتصادی صنایع‌دستی، توسعه اقتصادی گردشگری، توسعه اقتصادی اقامتگاهی بروند. نکته مهم اینکه در ضوابط مصوب چغازنبیل، برای حفاظت از منابع طبیعی، واگذاری دائم اراضی ملی ممنوع است، چگونه می‌شود که گاهی عده‌ای هوس می‌کنند این واگذاری‌ها را بدون توجه به ضوابط قانونی دنبال کنند؟
راه‌حلی برای کمترین مداخله
برای ایجاد کارخانه‌های صنعتی که یک بخشی از توسعه اقتصادی محسوب می‌شوند بهتر است از حرایم میراث جهانی خارج شوند. حرایم میراث جهانی مشخص و ابلاغ شده است. در خارج این حریم می‌توان طرح‌هایی تهیه کرد که با پیوست فرهنگی و اینکه کارخانه چقدر می‌تواند در استانداردسازی مسیرها و فضاهای مورد نیاز گردشگر به مسئولیت اجتماعی خود پایبند باشد ارائه داد تا آن طرح پس از انجام کار کارشناسی و در صورت نداشتن هرگونه ایراد به مرحله اجرا برسد.
چه تهدیدهایی متوجه عرصه و حریم چغازنبیل است
در بررسی‌هایی که انجام دادم متوجه شدم که هنوز تهدید شرکت فانی گستر پابرجاست و اقدام به شکایت اداره جهاد کشاورزی کرده است. متولیان این شرکت همچنان به دنبال روزنه‌ای هستند تا بتواند طرح خود را احیا کنند. شرکت فانی گستر ٣٠٠ هکتار زمین در حریم درجه یک و درجه دو دارد و در هر دو حریم مطلقا ایجاد صنایع و کارخانه ممنوع است و در صورت اجرای طرح‌هایی نظیر کارخانه، چغازنبیل را با خطر خروج از فهرست میراث جهانی مواجه می‌کند. البته برای اهداف فرهنگی پیش روی چغازنبیل، ایجاد حصار و نشانه‌گذاری‌ها در دستور کار است.
مسئولان به جنبه‌های گردشگری و میراثی نگاه کنند
اگر برنامه‌ریزان شوش برای توسعه کیفی این کهن شهر در کنار میراث‌فرهنگی باشند و با آن تقابل نکنند قطعا نتیجه خوبی خواهند گرفت. همچنان جای یک کارگروه میراث‌فرهنگی و گردشگری مبتنی بر توسعه پایدار در شوش خالی است. برای ایجاد این کارگروه همواره شعار آن داده شده ولی هیچگاه از این ظرفیت بهره گرفته نشده است و همواره شاهد شنیدن شعار هستیم.
میراث‌فرهنگی و گردشگری هم می‌تواند اشتغال‌زا باشد
گردشگری یک صنعت اشتغال‌زا خانوادگی است. با ایجاد یک محور گردشگری مجموعه‌ای از افراد و گروه‌ها اقدام به ایجاد فرصت شغلی برای خود می‌کنند و گروه‌های مختلف سنی وارد بازار کار می‌شوند. در روستای خماط از توابع چغازنبیل زنان با آموزش‌هایی که دیدند اقدام به تولید کپو و دیگر تولیدات صنایع‌دستی می‌کنند و هم در زمینه مدیریت بومگردی‌ها فعال هستند. ایجاد کارخانه و صنایع سنگین و یا آلاینده در حریم چغازنبیل و هفت‌تپه تنها راه توسعه و سعادتمندی مردم نیست. بهتر است که سرمایه‌گذاری بیاید که با رعایت معیارهای زیست محیطی و قوانین میراث‌فرهنگی، در ساحل رودخانه دز، از این چشم‌انداز بهره بگیرد. چرا هیچ سرمایه‌گذاری اقدام به ایجاد سایت برای ورزش‌های آبی و هوایی در ساحل کرخه و دز نمی‌کند. بی‌شمار گردشگر خارجی و ایرانی وجود دارد که متقاظی تماشای طلوع و غروب در چغازنبیل هستند. چرا همه به فکر تعرض به عرصه و حریم میراث جهانی هستند و چرا هیچکی به فکر توسعه پاک نیست.
چه کسانی چوب لای چرخ می‌گذارند؟
اینکه طی سال‌های متمادی انسان‌های پاک نهاد با چنگ و دندان کوشیدند تا این میراثهای ملی و جهانی را حفاظت کنند، خدا را خوش نمی‌آید که افراد سیاسی و بی‌وجدان و یک سری مدیر بی‌تعهد چوب لای چرخ میراث‌فرهنگی بگذارند. واقعا افراد امروزی برای از بین بردن منابع مادی و معنوی فرهنگی آیندگان چه پاسخی دارند؟
#میراث_خبر #میراث_فرهنگي #باستان_شناسي #وزارتخانه_میراث #گردشگري #صنايع_دستي #چغازنبيل #خوزستان #شوش #هفت_تپه #ميراث_شوشhttps://t.center/miraskhbar
