صیغۀ امر چگونه بر وجوب دلالت دارد؟ استاد سید محمدجواد شبیری: 🔸 در کیفیت دلالت مادۀ امر بر وجوب، ۵ دیدگاه کلان مطرح است: 1️⃣ دلالت مادۀ امر بر وجوب، بالوضع است. 2️⃣ دلالت مادۀ امر بر وجوب، به حکم عقل است. 3️⃣ دلالت مادۀ امر بر وجوب، به حکم عقلاء است. 4️⃣ دلالت مادۀ امر بر وجوب، بالاطلاق است؛ اطلاقی که به مقدّمات حکمت نیازمند است. 5️⃣ دلالت مادۀ امر بر وجوب، بالاطلاق است؛ اطلاقی که به مقدّمات حکمت نیازمند نیست. 👈 به باور ما، دلالت صیغۀ امر بر وجوب، دلالت اطلاقی است. 📌 پرسش آن است که این دلالت اطلاقی، به مقدّمات حکمت نیازمند است یا خیر؟ ✅ به نظر می‌رسد استعمالات فراوان صیغۀ امر در موارد ندب، نشان‌ می‌دهد شارع مقدّس در مقام بیان نبوده و در مقام بودن هم شرط استفادۀ وجوب است؛ و الا اگر بگوییم صیغۀ امر بدون نیاز به مقدّمات حکمت ولو بالاطلاق، بر وجوب دلالت می‌کند، توجیه این حجم گسترده از استعمالات صیغۀ امر که به قرینۀ منفصل فهمیده‌ایم در ندب به کار رفته، بسیار دشوار است. 📌فراوانی استعمالات صیغۀ امر در موارد ندب، این نکته را به دست می‌دهد که شارع مقدّس در مقام بیان نبوده است و این مطلب، دشواری خاصی ندارد؛ ولی بسیار غریب است که بگوییم شارع مقدّس لفظی را که ظاهر در وجوب بوده، بارها و بارها استعمال کرده ولی مرادش وجوب نبوده است. بنابراین به نظر می‌رسد دلالت صیغۀ امر بر وجوب، دلالت اطلاقی است و به مقدّمات حکمت نیز، نیازمند است. 🔗 سه تقریب فنی برای این مبنا را در تقریر درس ۳۱ خارج اصول فقه استاد بخوانید: https://eitaa.com/mj_shobeiri/6201 #بازخوانی #اصول #اوامر #وجوب --- 🌐مرکز فقهی امام محمد باقر علیه السلام 🌐https://m-feqhi.ir/ 🆔@mfeqhi