🔆چرا غالب کنایه‎‌ها این‌گونه‌اند و نه همۀ آنها؟ 🔸 محقق خراسانی دربارۀ حقیقت جملات خبری به داعی بعث فرمودند، این جملات، در همان معنایی استعمال می‌شوند که سایر جملات خبری در آن استعمال می‌شوند؛ با این تفاوت که داعی متکلم از استعمال جملات مورد بحث، اعلام مطلوبیّت شیء به نحو آکد است. 🔹 در ادامه، این اشکال را مطرح نمودند که اگر جملات مورد نظر، در معنای اصلی خودشان استعمال شده باشند، مستلزم کذب خواهد بود و چنین چیزی قابل التزام نیست؛ چون جملات خبری مورد نظر، در کلمات خداوند متعال و اولیای طاهرینش نیز وجود دارد که مبرّای از کذب هستند؛ در نتیجه این تحلیل، صحیح نیست. 🔸 ایشان در پاسخ به اشکال یادشده، می‌فرمایند: صدق و کذب جمله، به داعی متکلم گره خورده است نه به معنای مستعمل‌فیه. اگر چنین نباشد غالب کنایات کذب خواهند شد، حال‌آن‌که بالوجدان، کنایات کذب نیستند. 🔹 به تعبیر ما، ملاک صدق و کذب مراد استعمالی نیست، بلکه مراد تفهیمی است. در ما نحن فیه نیز مراد تفهیمی از جملات خبری، بیان مطلوبیت است و این مدلول تفهیمی، کذب نیست. 👈 اما پرسش اینجاست که چرا ایشان می‌فرمایند: «في غالب الکنایات» و نمی‌فرمایند: در همۀ کنایات؟ 📌پاسخ این پرسش را در تقریرات درس 27 خارج اصول استاد حاج سید محمد جواد شبیری بخوانید: https://eitaa.com/mj_shobeiri/6159 #بازخوانی #اصول #امر #جمله_خبری #داعی_بعث ——— 🌐مرکز فقهی امام محمد باقر علیه السلام @mfeqhi