نمی‌خواهم اصلاحش کنم سلام به کسی که نمی‌خواهم نامش را بنویسم. «خوبی؟» بگذار این سوال را نپرسم وقتی قرار نیست جوابی داشته باشد. دیروز وقتی متن‌هایم را می‌خواندم و دنبال متنی برای انتشار می‌گشتم، به متنی رسیدم پر از لحظات شاد. یادم آمد زمانی هم متن‌های شادی می‌نوشتم، در روزهایی که تو بودی. وقتی رفتی، دیگر متن شادی ننوشتم، دیگر مثل آن روزها ذوق نمی‌کردم که به چشمت بیاید. یاد این جمله خودم افتادم که در یکی از تمرین‌هایم نوشتم: شاهد مرگ شعرهایم بودم، وقتی که می‌رفتی. بله، من شاهد مرگ متن‌های شادم بودم وقتی که می‌رفتی. متن را فرستادم که ویرایش و بازنویسی کنم، اما دست و دلم به کار نرفت. چرا باید اصلاحش می‌کردم؟ زیباترش می‌کردم که چه؟ نمی‌خواهم اصلاحش کنم. گذشته را مگر می‌شود اصلاح کرد؟ گذاشتی بگذرد، من هم می‌گذارم بگذرد. نمی‌خواهم اصلاحش کنم. من گذشته را همچنان که هست می‌خواهم، بدون تغییر. با تمام نقص‌هایش. همان‌طور که تو را می‌خواستم، با تمام نقص‌هایت. هدفم از نوشتن این نامه فقط این بود که بگویم دیگر نمی‌خواهم برای تو چیزی بنویسم. مخاطب شعرهایم دیگر تو نیستی. می‌خواهم برای خودم بنویسم. آدم باید یک‌جایی تمامش کند. امروز همان روز است، باید تمامت کنم. باید از فکر کردن به تو دست بکشم. رو که از دنیای من گرداندی، دنیایم به ترس گره خورد. می‌ترسیدم خطوط صورتت را، لبخندهایت را فراموش کنم، مثل مادربزرگ که قیافه‌اش را از یاد برده‌ام. می‌ترسیدم تا ابد فراموشت نکنم و روزهایم تا ابد اسیر خاطرات تو باشد. می‌ترسیدم زود فراموشت کنم، مثل تو. آخر می‌گویند آدم شبیه کسی می‌شود که دوستش دارد، می‌ترسیدم انقدر دوستت داشته باشم که مثل تو زود فراموش کنم هر آنچه بود را. حالا اما هیچ ترسی ندارم. دیگر ترسی ندارم چرا که فراموشت کرده‌ام. مثل مادربزرگ شدی، محوی و وجودت به یک اسم بند است. چون اینجا که من ایستاده‌ام «دیر» است و دیگر فراموش کردنت مرا شبیه تو نمی‌کند. از اینجا به بعد به یادت بودن حماقت است. حالا می‌دانم که زمان همه‌چیز را عوض می‌کند. می‌دانم که زمان که بگذرد، یادت می‌رود. همین است که می‌گویند انسان از ریشه «نسیان» می‌آید، یعنی فراموشی. حالا می‌دانم دنیایی هم خاطره داشته باشی، یادت می‌رود. از یک جایی به بعد آدم همه‌چیز را فراموش می‌کند. همه‌چیز مثل سوزنی در انبار کاه زمان گم می‌شود. زندگی خاصیتش همین است. و انسان، خاصیتش همین است. حالا می‌خواهم خودم را بخواهم، با تمام نقص‌هایم. و این متن را با تمام نقص‌هایش. محبوبه‌ نیری @meslenafas