✍️ عفو زندانیان سیاسی شیعه در بحرین؛ تغییر راهبردی امیدوارکننده یا اقدامی مزورانه برای عبور از فشار؟ 👤 زهرا اکبری ✂️برش هایی از متن 🔹 پادشاه بحرین در بیست‌وپنجمین سالروز حکومت خود بر جزیره بحرین، دستور عفو 457 نفر از زندانیان این کشور را صادر کرد؛ زندانیانی که از سال 2011 به اتهامات مختلف که عمدتا مربوط به اخلال در امنیت ملی بودند در زندان به سر می‌بردند. هر چند در میان این زندانیان آزاد شده، تنها حدود 100 زندانی سیاسی بوده‌اند، اما در کشوری که بالاترین تعداد زندانیان سیاسی در میان کشورهای عرب را به نام خود ثبت کرده، این عفو دسته‌جمعی موجب برانگیختن واکنش‌ها و البته امیدهایی در میان مردم و فعالین حقوق بشر شده است. 🔹 پذیرفتنی است اگر بگوییم تصمیم شیخ حمد برای صدور این فرمان‌های عفو اعلام نوعی ناتوانی در ادامه روند سابق سرکوب و دستگیری مخالفان و منتقدانش است، اما حکومت وی در عین حال تلاش داشته تا تفوق خود بر تمام امور جاری کشور را نشان دهد و به قول معروف خود را از تک و تا نیندازد. بر همین اساس، به نظر می‌رسد آل‌خلیفه راهکارهایی جهت حفظ هیمنه خود در عین عقب‌نشینی‌های تاکتیکی اتخاذ کرده است. 🔹 آنچه از مجموع تصمیمات و اقدامات دولت بحرین برمی‌آید این است که حکومت در رویکرد خود نسبت به جریان معارض و اصلاح‌گر شیعی قائل به تغییر راهبردی و عمیقی نیست؛ بلکه تلاش دارد تا با دادن امتیازات ظاهری، هم تیزی نوک پیکان انتقادات نهادهای حقوق بشری را کُنْد کند، و هم بستر (اندکی) مناسب جهت احیای روابط منامه-تهران مهیا سازد. افق پیش روی شیعیان بحرین را نمی‌توان چندان امیدوارکننده تلقی کرد، اما همین آزادی‌های محدود، امیدهایی را در دل شهروندان شیعه‌مذهب این کشور و بویژه خانواده‌های زندانیان آزاد شده زنده کرده – امیدهایی که می‌تواند با اتحاد میان گروه‌های مختلف معارضه، حکومت را به عقب نشینی های بیشتر و دادن امتیازهای جدی‌تر وادار سازد. 🔗 متن کامل این یادداشت را در اینجا مطالعه کنید. ©️ @mersadcss 🔷🔷🔷