استاد موحد ما به شما محتاجیم! جواد رنجبر درخشیلر شاید بزرگ‌ترین خوشبختی باشد که آدم در صد سالگی بستری شود و هزاران نفر نگران شوند و دست به دعا بردارند. انسان چگونه باید زندگی کند که بعد از یک قرن که عمر طبیعی معمولا به سر آمده، چون در و گهری نایاب نگرانی برانگیز‌د و هر آدم فرهیخته ای طول عمر استاد را بخواهد. استاد محمدعلی موحد در یک قرن زندگی ارزشمند خود در رشته های مختلف سرآمد و متخصص شده اند؛ به رسم علامه های کهن. در دوران جدید جز دو سه کس، سراغ نداریم استادی را که هم مثنوی حضرت مولانا را تصحیحی علمی کرده باشد، هم درباره ی حقوق، دقیق و فلسفی نوشته باشد، هم تاریخ معاصر را فهمیده باشد، و در همه ی این رشته ها مرجع باشد. استاد موحد مرزهای مصنوعی علم در دوران جدید را شکستند و از هیمنه ی دروغین استادان تک بعدی مدرک گرا کاستند و نشان دادند که علم هم می تواند تجربی و دقیق و مستند باشد و هم همه جانبه. استاد موحد دانشمندی همه جانبه هستند. بد نیست بگویم که این همه جانبه بودن و علم فراگیر داشتن در زمانه ی ما رهزن است. هستند استادانی که چنین ادعاهایی دارند و در نهایت همه جانبه علم را تخریب کرده اند و تخفیف داده اند. یا روشنفکرانی که «بازیگوشانه» به حوزه های مختلف سرک می کشند و در نهایت گزاره هایشان هیچ در هیچ است. استاد موحد در تک تک جمله ها اندیشه مندی است که دانش را جدی می گیرد و جز تبیین های دقیق از ایشان دیده نشده است. بدیعی است که این حد بالای روش شناختی علمی هرگز به معنای غیرقابل نقد بودن آثار استاد موحد نیست. شان علمی استاد موحد تنها دلیل ارجمندی ایشان نیست. ایشان از نسل درخشان پس از مشروطه هستند که تجدد ایرانی را ساخته و پرداخته اند. در آن نسل شکوه مند انسان هایی بزرگ بودند که کارهایی تاریخی کردند، اما هر کدام از جهان رفت، جایش خالی ماند و نامش را گاه جز لقلقه زبان تکرار نکردیم. تعارف که نداریم! جای علامه زریاب خویی کیست یا جای استاد زرین کوب یا جای استاد تقی زاده که پنجاه سال از درگذشتش می گذرد اما گویی هزاره ها فاصله بین ما و ایشان افتاده است. استاد موحد از آخرین بازمانده های آن نسل است. بی تردید ما به استاد محتاجیم و روزی بی ایشان اگر بمانیم صحنه ی علم و دانش ایران تاریک تر خواهد شد. میدان دانش ایرانی پهلوانی چون محمدعلی موحد می خواهد. با پست مدرنیست ها و پلورالیست ها و ساینتیست های معتاد به غرب نمی توان میدان دار دانش ایرانی بود. برای استاد موحد تندرستی آرزو می کنم و امیدوارم در این بحران دانشی و فرهنگی همچنان میدان دار بمانند؛ دور از سیاست مبتذل روزمره. T.me/melliiran