به یاد ستار بهشتی، محسن محمدپور، فرزاد انصاری‌فر، نوید افکاری و همه کارگران جان‌باخته راه آزادی ایران وضعیت کارگران ایران در سال‌های پیش از بهمن ۵۷ از نظر سطح زندگی و رفاه و دستیابی به حقوق صنفی در مسیر بهبود و پیشرفت قرار داشت. من از همان سال‌ها نزد پدرم که بهبود وضع کارگران از دغدغه‌های اصلی‌اش بود و بعدها در دوران زندگی در تبعید آموختم که زیست مطلوب کارگران یک جامعه چگونه می‌تواند به توسعه و امنیت پایدار کشور یاری برساند. شوربختانه وضع زندگی کارگر ایرانی در ۴۲ سال گذشته روند قهقرایی داشته و امروز به سطح فاجعه‌آمیز رسیده است. و این فاجعه، منحصر به تعویق یا عدم پرداخت حقوق کارگران و نداشتن امنیت شغلی نیست. کارگران ایران امنیت جانی نیز ندارند و در سایه‌ی بی‌اعتنایی مطلق متولیان حکومتی، روزانه در اثر حوادث کاری قابل پیشگیری، جان خود را از دست می‌دهند. جمهوری اسلامی هم‌چون دیگر رژیم‌های دیکتاتوری و تمامیت‌خواه، اعتراضات کارگران را سرکوب می‌کند؛ مانع شکل‌گیری و فعالیت آزادانه تشکل‌ها و سندیکاهای کارگری می‌شود؛ و حق‌خواهی کارگران را با بازداشت و زندان و محرومیت‌های شغلی و اجتماعی مضاعف پاسخ می‌دهد. امروز، کارگران ایران هم‌چون معلمان و بازنشستگان و مستمری‌بگیران دریافته‌اند که بزرگترین دشمن‌شان، رژیم ناکارآمد، فاسد و بی‌کفایت جمهوری اسلامی است. رژیمی که زیر عنوان «خصوصی‌سازی» و در اصل «اختصاصی‌سازی»، عزیزکرده‌های فاسد و رانتی خود را به جان کارگران انداخته و با اقتصادی ورشکسته و تورمی افسارگسیخته، سفره‌های این قشر شریف و زحمتکش را خالی کرده است. سرنگونی جمهوری اسلامی، گام نخست سرفرازی کارگر ایرانی است. نه به جمهوری اسلامی پاینده ایران @OfficialRezaPahlavi https://www.instagram.com/p/COViom9h6Vm/?igshid=l0osgymox727 @OfficialRezaPahlavi