همیشه رها باش! چو سروی که خم کردنش را نیارست هر تندبادی ز دیوارهای دهان‌بسته رد شو چنان که‌از شکاف حقیر سیه‌چال تاری سپیدی روشن‌گر بامدادی رها باش، بو تا ببینیم به تاوان خون هزاران سیاوش خرگاه خرچنگ اندوه و خون را در آتش که شب را بسوزاند، آن‌گاه بردمد صبح شادی همیشه رها باش! مانند نامی که بر دختر خود نهادی @Meem_ra