#دلنوشته_شبانه امشب یک استاد آمریکایی یوزر پسورد اکانتش توی یک ژورنال مشهور رو بهم داد و گفت برو با اکانت من مقاله رو سابمیت کن چون جنبه حرفه ای تری داره و شانس اکسپت شدن مقاله بالاتر میره!
رفتم توی اکانتش و مقاله مون رو سابمیت کردم و بعد از سابمیت از همون پنل میشد سایر submission های استاد رو توی ژورنال های مختلف اون انتشارات رو دید که مربوط به Springer میشدن.
گس وات؟! با صحنه عجیبی رو به رو شدم. انبوهی از مقالات Reject شده در یکسال گذشته! تعداد دفعات ریجکتی حداقل ۳ برابر اکسپتی ها بود!!!
به فکر فرو رفتم... برام جالب بود این استاد خفن که خودش ادیتور یک مجله خوب و program director است بارها شکست خورده و ما فقط داریم اچ ایندکس بالای اون و مقالات زیادش رو میبینیم و از پشت صحنه خبری نداریم. احساس عجیبی بود!
ناگهان یادم افتاد به مایکل جردن اسطوره بسکتبال امریکا که گفته میشه در دوران حرفه ایش بیش از ۱۰۰۰ پرتاب رو از دست داده ولی هیچ کس اونو بدین شکل به یاد نمیاره بلکه اونو به عنوان یکی از بزرگترین بسکتبالیست های تاریخ به یاد می آورند.
شاید بپرسی چرا ؟!! چون آدم ها با موفقیت هاشون قضاوت میشن اما واقعیت اینه که پشت دونه دونه موفقیت های هر فرد انبوهی از شکست میتونه وجود داشته باشه.
پس رفیق خودتو ناراحت نکن اگه بعضی وقتا شکست میخوری. نگران نباش اگه مقالت ریجکت میشه. دلسرد نشو اگه اساتید جواب ایمیل هات رو نمیدن و نمیتونی پوزیشن پیدا کنی. از شکست هات درس بگیر و قوی تر ادامه بده و بدون هیچ چیز پایان ماجرای تو نیست! چیزی که در اخر همه ما میبینیم موفقیت توعه و تو رو با موفقیت هات قضاوت میکنیم نه پشت صحنه!
Never stop looking up
😊
