داشتم به We listen and we don’t judge ها فکر می‌کردم و اینجوریم که یه بخشیش می‌شه اون موقع هایی که با خودم می‌گم دارم زیاد حرف می‌زنم راجع به هر کی/هر چی زیاد فرقی نمی‌کنه اون بخش حرف زدن بیشتر مهمه و با خودم به این فکر می‌کنم که تصور بقیه تو این لحظه از من چیه و پیش خودشون چی فکر می‌کنن به نسبت چیزی که بودم خیلی این حسم عوض شده ولی یه وقتایی هست که می‌گم خب بذار دیگه کمتر حرف بزنم و به چیزایی بپردازم و این همونجاست که می‌بینم به قولی دارم پر حرفی می‌کنم و همین باعث می‌شه تو لحظه دو تا حس متفاوت داشته باشم جوری که بگم نه داری زیاده روی می‌کنی و از طرفی به خودم بگم راحت باش،خودت باش و صحبت کن