وقتی «فیودور» را «فیودر» می‌نویسیم، مجبوریم یک ضمه هم بالای «د» بگذاریم که درست خوانده شود. سنت املایی فارسی در چنین واژه‌هایی ـ گذشته از تفاوت نظام آوایی دو زبان مبدأ و مقصد و مسئلۀ تلفظ ـ معمولاً این است که صدای /o/ را در خط با «و» می‌نویسیم. املای رایج این نام هم «فیودور» است. پس چرا بنویسیم «فیودر» که مجبور شویم ضمه بگذاریم؟ اگر این‌گونه باشد، باید «چخوف» را هم «چِخُف» بنویسیم و حرکت‌گذاری کنیم! باری،‌ دقیق‌ترین املای نام او به این صورت است: فئودور داستایفسکی. ببینید: شیوۀ نگارش اَعلام تاریخی و جغرافیایی. #املا_رسم‌الخط سید محمد بصام @Matnook_com www.matnook.com