درختم. خوانده در گوشم اگر هوهوی هر پاییز میجنگم اگر برگم بریزد زیر پایت شاخه.هایم نیز میجنگم غزلهایم شبی در گرگ و میش چشمهایت اوج میگیرند تو در من میشوی صبحی پر از امید شورانگیز میجنگم ‌تو موجی از صدف هستی که در آیینه های چشم من جاری است به آتش میزنم با تو جهان از ما شود لبریز میجنگم من آن سرباز بی پوتن این خاکم که تنها جان من مانده است اگر بوی تومی آید از این زنجیر و حلق آویز میجنگم خودم بمبم کمانی برنمیدارم تفنگی روی دوشم نیست زبانم خوشه ی خشم است و گاهی صور رستاخیز میجنگم نترسان از دبستانی‌ترین خودآزمایی ها مرا هربار که یک عمراست با این امتحانهای درشت و ریز میجنگم #معصومه_اپروز https://t.center/Masomehaprooz