این عذاب بی‌نبوغ یا این نبوغ عذاب‌آور «یه نویسنده می‌نویسه چون داره عذاب می‌کشه، چون شک داره... که به خودش و بقیه ثابت کنه به درد یه کاری می‌خوره... اگه من بفهمم واقعن یه نابغه هستم، پس چرا بنویسم؟»* اصلن کدام نابغه است که بی احساسِ سرخوردگی، کاری از پیش برده باشد؟ هان؟ پس... این... عذابی که می‌کشم، این رنجِ روح‌خراش لازمه‌ی کار خلاقانه است؟ یعنی این یأس دم‌به‌دم از خودم و آنچه می‌کنم، نشانه‌‌ی رشد حلزونی است؟ یا... فقط دارم خودم را دلداری می‌دهم؟ ✍🏼 مریم کشفی *دیالوگی از فیلم «استاکر»، تارکوفسکی ➡️ @maryamkashfi290 #یادداشت