این دغل‌دوستان که می‌بینی مگسانند گرد شیرینی تا حطامی که هست می‌نوشند همچو زنبور بر تو می‌جوشند باز وقتی که ده خراب شود کیسه چون کاسهٔ رباب شود ترک یاری کنند و دلداری دوستی خود نبود پنداری بار دیگر که بخت باز آید روشنایی ز در فراز آید دوغ‌وایی بپز که…