کیانوش سنجری که پس از بازگشت به ایران سالها بخاطر کار در صدای امریکا تحت آزار حکومت بود خود را کشت. سونامی خودکشی را جدی بگیریم، حکومت شرایط زندگی را برای مردم غیر از جیره خوارانش تبدیل به جهنم کرده و اصلا بدش نمی‌آید تمام آدم های باشعور و آزادیخواه خود را بکشند تا عین مرغ فاخته جوجه های خود را به جایشان بنشاند، اما ما اول باید باشیم تا برای آزادی و حقوق‌مان بجنگیم، شعار انقلاب ما «زن، زندگی، آزادی» بود، حکومت سایه مرگ را بر سر ما سنگین تر می‌کند ، زنان را تحت فشار بیشتر قرار می‌دهد و تلاش می کند رویای آزادی را از ما بگیرد، زنده بودن و رویا داشتن ما پلکان اول این مبارزه و شکست دادن ضحاک است.