شعر معناگرا

غیرِ شغلِ دلفریبِ عشق، صائب در جهان
رو به هر کاری که آری آخرش افسردن است!

#صائب | @maanagara

تا نریزی روزگاری آب بر دستِ سبو
همچو جامِ مِی نگردی محرم میخانه‌ها

#صائب | @maanagara

به کیش ما که وضو دست شستن از جان است
ز خویش هر که تهی گشته است، محرابی است!

#صائب | @maanagara

کدامین آتشین‌سیما به این ویرانه می‌آید؟
که از دیوار و در بوی پرِ پروانه می‌آید...

#صائب‌ | @maanagara

صد تلخ چشیدیم زِ هر بی‌مزه صائب
تلخی به حریفان نچشانیدیم و گذشتیم

#صائب | @maanagara

جان عاشق در تن خاکی چِسان گیرد قرار؟
موج دریادیده را بستن به ساحل مشکل است

#صائب | @maanagara

شمع حریم عشقم، پروای کشتنم نیست
بسیار دیده‌ام من، در زیر پا سر خویش

#صائب | @maanagara

ترک سر گوی که در معرکه جانبازان
تا کسی سر ندهد گوی ز میدان نبرد

#صائب ‌| @maanagara

وضوی عشق همین دست شستن از دنیاست
به آبرو بود آن کس که این وضو دارد

#صائب | @maanagara

غافل از مرکز نگردد گردش پرگار من
ساکن آن آستانم هر کجا خواهم شدن

#صائب | @maanagara

رستم از سیلی تقدیر به خاک افتاده است
تا به کی تکیه به سرپنجه پُر زور کنی؟

#صائب | @maanagara

زندان به روزگار شود دلنشین و ما
هر روز می‌شویم ز دنیا گزیده‌تر

#صائب‌ | @maanagara

هرکس که با ولای تو در زیر خاک رفت
آید به صبح حشر برون همچو آفتاب..

#صائب | @maanagara

شبی که صبح ندارد سیاه مستی ماست...

#صائب | @maanagara

ای خوش آن عمر که در شغلِ محبت گذرد...

#صائب‌ | @maanagara

به آهی ریزد از هم تار و پود هستی ظالم
نسیمی می‌زند بر یکدگر زلف پریشان را

#صائب | @maanagara

عشق بیتابی ذرات جهان را سبب است

#صائب | @maanagara

به نور دل توان از ظلمت هستی برون آمد
علاجی‌نیست جز بیداری این خواب مشوّش را

#صائب | @maanagara

عشق ما را پیِ کاری به جهان آورده است
ادب این است که مشغولِ تماشا نشویم

#صائب | @maanagara

از شبیخون خمارِ صبحدم آسوده‌ایم
مستی دنباله‌دار چشم خوبانیم ما

#صائب | @maanagara