شعر معناگرا

.
وقت برهنه گفتن است من به کنایه گفته ام
خود تو بگو کجا برم هم نفسان خام را؟!

#اقبال_لاهوری ❙ @maanagara

خوشا کسی‌که حرم را درون سینه شناخت
دمی تپید و گذشت از مقام گفت‌و‌شنود...

#اقبال_لاهوری | @maanagara

به خلوتی که سخن می‌شود حجاب آنجا
حدیث دل به زبانِ نگاه می‌گویم...

#اقبال‌_لاهوری | @maanagara

گمان مبر که به پایان رسید کار مغان
هزار باده ناخورده در رگ تاک است

#اقبال‌_لاهوری | @maanagara

در جهان بال و پر خویش گشودن آموز
که پریدن نتوان با پر و بال دگران

#اقبال_لاهوری | @maanagara

می عشق و مستی او نرود برون ز خونم
که دل آنچنان ندادم که دگر ستانم او را

#اقبال_لاهوری | @maanagara

نظر به‌خویش چنان بسته‌ام که جلوه‌ی دوست
جهان گرفت و مرا فرصت تماشا نیست...
    
#اقبال_لاهوری | @maanagara

ترا یک نکتهٔ سر بسته گویم
اگر درس حیات از من بگیری

بمیری گر به تن جانی نداری
وگر جانی به تن داری، نمیری

#اقبال_لاهوری ❙ @maanagara

زنده جان را عالمِ امکان خوش است
مرده دل را عالمِ اعیان خوش است

#اقبال_لاهوری ❙ @maanagara