کف خیابان : انتخاب یا اجبار؟
در دهم مهر ۱۴۰۱ روز جهانی بدون خشونت باید یادآوری کنیم:
اگر در تمامی این سالها، به جای ضدیت با هر گونه تشکل مردمی و سازمان اجتماعی، شکل گیری و توسعه بخش اجتماعی در جامعه در اولویت قرار میگرفت و تسهیل میشد و در کنار سازمانهای اجتماعی متنوع و متکثر احزاب سیاسی نیز در بخش دولت شکل می گرفتند، تنش های جامعه به اینجایی نمیرسید که جای بیان آن خیابان و روش بیانشان خشونت و به بیان دولت اغتشاش شود!
تنها در حضور یک بخش اجتماعی متکثر و متنوع و احزاب سیاسی است که خواسته های مدنی مردم در فرایندی عاری از خشونت، شناسایی و مطالبه گری تخصصی و صلح آمیز ممکن می شود. تنها در حضور جامعه سه بخشی است که مردم احساس می کنند صدایشان شنیده شده و خواسته های مدنی شان از طریق بخش اجتماعی نمودی در سیاستها و قوانین کشور پیدا کرده است. تنها در حضور جامعه ای سه بخشی است که مردم روادار و خشونت گریز شده و نیاز به کنترل و ابراز خشونت توسط نیروی قهریه دولت به صفر می رسد. تنها در حضور جامعه سه بخشی است که مرزیابی کار اجتماعی و کار سیاسی ممکن شده و هر کنشگری با هر انگیزه ای به کار تخصصی خود در درون مرزهای کنش خود میپردازد(کنشگر اجتماعی درون بخش اجتماعی، کنشگر سیاسی درون مرز احزاب و کنشگر اقتصادی درون بخش خصوصی).
بنابراین، این تاریخ ناکامی در ساخت جامعه سه بخشی است که امروز کف خیابان ها تنها عرصه برای شنیده شدن صدای مردم و خشونت تنها راه تنش زدایی از جامعه شده است. بنابراین، آنچه امروز اغتشاش نامیده می شود نه انتخاب مردم بلکه حاصل یک عمر بی خردی در اداره کشور است! آیا چهل و سه سال وقت کمی بود برای ساختن جامعه با رفتار مدنی و قوام جامعه بواسطه مکانیزمهای پاسدار زندگی در بخش سوم !؟
آیا با این تاریخ ناکامی نباید انتظار میداشتید در کف خیابان نه یک خواسته مدنی مشخص(مانند حذف گشت ارشاد ) بلکه تکثری ازخواسته های سیاسی و مدنی به شیوه خشن و توسط ملقمه ای از مردم و ضد مردم و دشمن ابراز شود؟!
بنابراین، در این برهه حساس برای تضمین امنیت ملی به مثابه وظیفه ذاتی دولت انتظار می رود که اولا؛ دولت ضعف خود را در ساخت جامعه مدنی بپذیرد و تحمل خود را در برخورد با صخره های واقعیت خودساخته بالا ببرد و در برابر مردمی که در این وضعیت دچارشان کرده روادارانه و عاری از خشونت رفتار کند و ثانیا؛ بدون سوگیری ایدئولوژیک از میان انبوه شعارهای مطرح شده، خواسته های مدنی مردم را احصا و پاسخ های درخور و تغییرات مشهود در نظام اداره کشور ایجاد کند.
نسیم یادگار
مانیز
#مانیز_مردمی_هستیممهر ماه ۱۴۰۱
