‏حال این روزام یه چیزی تو مایه‌‌ های همون لحظه‌ ایه که وسط یه مکالمه بغض خفت می‌کنه ولی صدات رو صاف می‌کنی، چشم هات رو می‌بندی و یه نفس می‌کشی تا یکم بیشتر دووم بیاری، با اینکه می‌دونی تهش فروپاشی مطلقه...