🤍(به بهانه‌ی زاد‌روز استاد) دلم به بوی تو آغشته است سپیده‌دمان کلمات سرگردان بر می‌خیزند و خواب‌آلوده دهان مرا می‌جویند تا از تو سخن بگویم کجای جهان رفته‌ای نشان قدم‌هایت چون دان پرندگان همه سویی ریخته است باز نمی‌گردی، می‌دانم و شعر چون گنجشک بخارآلودی بر بام زمستانی به پاره‌یخی بدل خواهد شد من این راه دراز را آمدم که تو را ببینم زمین شخم‌زده را دیده‌ام پاره خشت و ماه بریده را دیده‌ام شگفت کودکان و پایمال علف‌ها را دیده‌ام سایبانی خاک و شعله‌ی آه را دیده‌ام باد را دیده‌ام و تو را ندیدم... شمس لنگرودی 🆔: @literature_znu