”هنر آزادی است“ «هنر گستره‌ی بارورى است براى تحقق آزادى. وقتى جامعه‌ها از آزادى به هراس مى‌افتند، هنر قربانى اين هراس مى‌گردد. هنر تحقق بالاترين سطح آزادى است. آدمى در هنر، بالاترين درجات آزادى را به كار مى‌گيرد؛ از بند تن در رقص رها مى‌شود، از بند يكنواختى در موسيقى، از قيد ماده در هنر تجسمى و از مرزهاى زبان روزمره در شعر و ادب. خاصيت ابداع خلاف آمد بودن است، خلاف آنچه راكد و آشنا و سنتى است؛ شكافتن بندها و بستگى‌ها. در هنر، آدمى انسانيت خود را در پيوند با هستى تحقق مى‌بخشد. هنر، آدمى را از غربتى كه فرهنگ با مفاهيم و آداب و نهادها و ارزش‌هايش بر او تحميل مى‌كند بيرون مى‌آورد. تنها در هنر است كه انسان عالم خود را دوباره مى‌سازد و فرهنگ خود را از نو شكل مى‌دهد. به خاطر اين آزادى خلاقانه‌اى كه جز در هنر يافت نمى‌شود، همه‌ی گروه‌هاى متعصب (...) از هنر بدشان مى‌آيد و همه‌ی اشكال ستم و آزار را بر هنر و هنرمندان روا مى‌دارند و با جديت در راه آنان خار و خطر مى‌كارند.» #نصر_حامد_ابوزید (۲۰۱۴). نوآورى، تحريم و تأويل. ترجمه‌ی مهدى خلجى، توانا (آموزشكده‌‌ی الكترونيكى براى جامعه‌ی مدنى ايران)، نسخه‌ی پى‌دى‌اف، ص ۶۰.