اولین بانوی وکیل ایرانی اولین وکیل زن ایرانی سرکار خانم خدیجه کشاورز بود که در ۲۱ فروردین سال ۱۳۱۶ موفق به دریافت پروانه وکالت پایه دو گردید.  بانو کشاورز دارای مدرک دکترای حقوق از دانشگاه تولوز فرانسه و عنوان پایان نامه ایشان «کار زنان و کودکان در امور کارگری ایران» می باشد. در سال های ۱۳۱۸ و ۱۳۲۴ خانم کشاورز درخواست صدور پروانه وکالت پایه یک را طرح می کند، اما چون با درخواست ایشان مخالفت می شود، پروانه وکالت درجه دو ایشان تمدید می گردد. نهایتاً بانو خدیجه کشاورز در مهرماه سال ۱۳۲۵ برای بار دیگر تقاضای صدور پروانه وکالت پایه یک را طرح می کنند و در ذیل آن می نویسند: اینجانب در سال های ۱۳۱۶ و ۱۳۲۴ درخواست صدور پروانه وکالت پایه یک کردم، اما برخلاف قانون به اینجانب پروانه وکالت درجه دو اعطاء شد. اینک تقاضا دارم مقرر فرمایید، پروانه وکالت پایه یک که قانوناً استحقاق آن را دارم در مورد اینجانب صادر گردد. در پاسخ درخواست وی اعلام می شود: با توجه به اینکه نامبرده دکتر در رشته حقوق است و در تاریخ ۲۵ تیر ۱۳۲۵ دو سال سابقه وکالت او تکمیل می شود،بنابراين صدور پروانه مورد تقاضا بر طبق شق ۳ ماده ۳ قانون وكالت بلا مانع است، با صدور پروانه وکالت پایه یک به عنوان اولین وکیل زن در مورد ایشان موافقت می گردد. گفته می شود: هنگامی که خانم کشاورز درخواست صدور پروانه وکالت دادگستری را طرح نمودند، یکی از وکلای آن دوره به دادگستری اعتراض کرد که اگر قرار باشد به یک زن پروانه وکالت عطا شود، من به شغل وکالت ادامه نمی دهم! لیکن مرحوم سید هاشم وکیل به عنوان اولین رئیس هیأت مدیره کانون وکلای مستقل از دادگستری به خانم خدیجه کشاورز پروانه وکالت دادند و به آن شخص گفتند اگر اعتراضی دارید می‌توانید بروید! و عملاً برای نخستین زن ایرانی پروانه وکالت صادر می شود. ⚖ @law_womenssociety