وقتی تو را در آغوش می‌گیرم، همه چیز را از یاد می‌برم! یادم می‌رود سبزی از درختان است و آبی از آن آسمان...! باور کن خودم را نیز از یاد می‌برم. و حتی یادم می‌رود، زمستان سرد است و تابستان را باید در خُنَکای سایه‌ای سر کرد. می‌ترسم در آغوشت، حتی نفس کشیدن را فراموش کنم، و حیات را ببازم! و تو را... • مهران رمضانیان