همه‌چیز بالا و پایین دارد ________________ زندگی، مشتقی از سینوس است. بالا و پایین دارد. یک روز روی قله‌ای، روز دیگر در قعر چاه. روزهایی هم هست که نه در فرازی، نه در نشیب. صفرِ صفر. بلاتکلیف و ثابت. خوبی زندگی به همین است که همیشه ثابت نیست، و مشتقش «هیچ» نمی‌شود. چون در هیچ، جز تجربهٔ هیچ، چیز دیگری نیست. … همین نوشتن را بینید. چه می‌شد اگر همیشه یکجور می‌نوشتیم و تغییری حاصل نمیشد؟ نه بهتر می‌نوشتیم، نه بدتر. شاید برخی تصور کنند که بدتر نوشتن عیب است. اما اینطور نیست. یک‌روزهایی بدتر نوشتن، عین پیشرفت است. چون می‌توانی عیبت را بیابی، برایش چاره بجویی، و در فرازِ بعد، بهتر از دفعات قبل بنویسی. باری، همه‌چیز بالا و پایین و خوب و بد دارد. و اگر اینچنین نباشد، یکجای کار می‌لنگد. چون ثابت‌بودن همیشه طبیعی نیست. |کوثر محمودآبادی 🪻نوشتگاه