ارزش زندگی به چیست؟ به ته‌دیگِ ته قابلمه، یا آسمان رنگی‌رنگی؟ ___________________ انگار که خدا بخاهد خستگی را از تنم بردارد، ناگهان آسمان پری‌وش می‌شود. دامن رنگینش را پهن زمین می‌کند، و با ابرهایش قر و غمزه می‌رود. … هرجا کم آوردی، به آسمان که نه، به آن‌ور سکه نگاه کن. پشت هر خستگی، چیزی‌ نهفته که حالت را جا می‌آورد. اگر هم سکه را چرخاندی و هیچ‌ نبود، اگر کفگیرت به ته دیگ خورد و ته‌دیگی نبود، به دلت بد راه نده. عوضش دیگ را چپه کن وُ، ضرب بگیر و برقص. چون ارزش زندگی، به حال خوبی‌ست که برای خودمان می‌سازیم. |کوثر محمودآبادی 🪻نوشتگاه