بخش
1️⃣✴️ درام شغلی جنس دومها
✍️ جمع آوری:ثنا داوودی، سوما رحمانزاده
▪️منبع:بولتن داخلی معیشت و
کار @commitekaregar🔹با توجه به اهمیت
#کار_زنان و نقشی که آنها در پشتیبانی از اقتصاد خانواده در طول اعصار متمادی به عهده داشتهاند و همچنین نقش اصلی زن که در ساختار نظامهای سرمایهسالار به مراقبت از اعضای خانواده و ارائه خدمات خلاصه شده است، در این گزارش به وضعیت
زنان شاغل در بخش منشی مطبها و فروشندگان داروخانهها پرداختهایم.
منشیگری با حقوق بسیار کم به عنوان یکی از شغلهای پرطرفدار نزد
زنان تبدیل شده که همواره متقاضی زیادی داشته و بدین صورت به یکی از شغلهای ثابت برای
زنان تبدیل شده و همچنین به باوری عمومی نیز تبدیل گشته است. اما پرطرفدار بودن این شغل نه بر اساس علایق و سلایق افراد بلکه بر محور ضرورتی شکل گرفته است که سرمایه به آن نیاز دارد. با این توجیه که
کار بیرون از منزل برای
زنان به گونهای شغل دوم به محسوب میشود، بنابراین از این شغل دوم به نفع صاحبان
کار و برای تامین نیروی
کار ارزان به ادبیاتی تبدیل شده است که منشیها انتظار حق و حقوقی بیشتر از این را ندارند و حتی از آن به عنوان یک فرصت شغلی بسیار خوب یاد میکنند.
وضعیت و روایتی که از
کار زنان در این بخش طبق گزارشات به عمل آمده به دست آوردهایم، متغیر است.
آنها دخترانی از بازهی سنی 20 تا 35 سال و با میانگین سنی 28 سال هستندکه سابقه چند سال
کار به عنوان منشی در مطبهای مختلف را دارند و گویا هر وقت خواهان باشند و از
کار در مطب مربوطه ناراضی باشند از
کار خود استعفا میدهند و بعد از مدت کوتاهی که همین اتفاق در یکی دیگر از مطبها رخ داد به
کار در آنجا مشغول خواهند شد. منشیگری رویای شغلی هیچکدام از آنها نیست، بلکه بیشتر آنها افرادی هستند که بعد از فارغالتحصیلی موفق به پیدا کردن شغلی در رشته مربوطهی خود نشدهاند و در نتیجه به این
کار روی میآورند و یا در مواردی از این نیروی
کار ارزان حتی به عنوان نیروی کاری که نه تنها شامل کمترین حقوق میشود بلکه بیشترین بازدهی را نیز دارا میباشد، استفاده میکنند.
با توجه به نوع مطب و ساعت کاری آن، ساعت کاری منشیها نیز متغیر و در بازهای بین 3 تا 7 ساعت میباشد. مطبها معمولا نیاز به اضافه
کار ندارند، اما در صورت لزوم بعضا برای آنها اضافهکاری همراه با حقوق مقرر میگردد.
منشیها از این
کار ناراضی نیستند. تعدادی از آنها که وضعیت مالی مناسبی ندارند و بعضا مستاجر نیز هستند، حقوق نقش مهمی جهت تامین مایحتاج زندگیشان دارد. حقوقی که دریافت میکنند ناچیز است، اما آنها ناگزیر به این هم راضی هستند.
حقوقهای دریافتی آنان از دویست تا نهصد هزار تومان متغیر میباشد؛ اما این سیر متغیر حقوقی نه به دلیل ساعت
کار صرف و یا ایجاد ارزش، بلکه به دلیل توهمی به نام سابقه
کار است که بازار میخواهد به این شکل بیشترین بهرهکشی را از آنها داشته باشد. برای مثال یک فرد بعد از چند سال بهرهکشی حقوقش به حداقل پایهی موجود در قانون
کار میرسد، آنهایی هم که اضافهکاری ثابت در طول سال دارند مبلغی متغیر و بعضا غیرشفاف به حقوقشاناضافه میشود. حقوقهایشان حداکثر با یک یا دو روز تاخیر پرداخت میشود آن هم به صورت دستی و نقد. از دلایل اساسی که این جنس دوم را وادار به
کار کردن با حقوق کم میکند ترس از ارتش ذخیره بیکارانی است که با کمترین حقوق حاضر به
کار میباشند.
ادامه گزارش در
2️⃣ 👇👇@khamahangy