از دریچه های تاریک مغزشان شراره های آفتاب را نشانه رفته اند دختران خورشید را مونا، رومینا ریحانه، نگین گلایه، گلبهار و هزاران گُل دیگر را به خون کشانده اند بریده اند نفسِ آب را در جویبار زندگی! درد عظیمی که به جانمان چنگ می زند ققنوس در آتش است که از میانِ خاکسترش بال می گشاید رویای رهایی زنان و پیوند می دهد با رشته های نامرئی امید ما را به یکدگر تا علیه این ظلم سازمان یافته به پاخیزیم !
