▪️ #دستمزد_کارگران ، بی دفاع تر از همیشه!
بحران اقتصادی وقتی دامنگیر می شود ، همه چیز بهم می ریزد. نه تنها برنامه ریزی های خرد و کلان در سطح اداره و مدیریت جامعه بلکه روال زندگی در سطح خانواده ها هم مختل می شود. دیگر مصرف نان و آب و گوشت و تخم مرغ و قند و شکر و ماست و سبزی و. . . هم مورد تهدید های جدی قرار می گیرد. این وضعیت در سطح خانواده های کارگری و مزد بگیر با یک درجه کم یا زیاد حاکم است. معنی اش این است که همه چیز گران شده است؛ همه ی کالاها و خدمات سرسام آور گران شده اند.
آیا قیمت کالایی به نام نیروی کار
کارگران هم افزایش یافته است؟
اگر تا دیروز کارگر می توانست با مزد یک روزش، یک کیلو گوشت بخرد، امروز با این سیر صعودی و نجومی ارزش دلار( تقریبا سه برابر نسبت به سه ماه گذشته) کارگر با
دستمزد روزانه اش - تازه اگر کار باشد- نمی تواند بیشتر از ۳۰۰گرم گوشت بخرد. وقتی دولت اعلام می کند که با افزایش قیمت برابری دلار با ریال، قدرت خرید
کارگران ۵۰در صد کاهش یافته است یعنی درآمدها( دستمزدها) نصف شده اند و هزینه ها دست کم و ر خوشبینانه ترین حالت، دو برابر شده اند.
دستمزدها در سال یکبار آن هم در حد بسیار ناچیزی( ۱۰درصد) افزایش می یابد، ولی قیمت مایحتاج زندگی، چندین مرتبه در سال بالا می رود. دولت برای تعیین حداقل دستمزدها، کارشناس، برنامه و دستگاه های اداری عریض و طویل دارد و اجازه نمی دهد دستمزدها از میزانی که کارشناسانش نظر داده اند، افزایش پیدا کند. زیرا که تورم زاست !! ولی افزایش قیمت ها در عمل و در ظاهر در دست دولت نیست و چه بسا که دشمنان داخل و خارج آن را رقم می زنند!!
نکته ی آخر این که وقتی
کارگران و مزدبگیران به پایین بودن دستمزدها ( ارزان بودن قیمت نیروی کار) اعتراض می کنند، سرکوب می شوند همان گونه که وقتی مردم به بالا بودن قیمت کالاها و خدمات( گرانی ها) اعتراض می کنند نیز سرکوب می شوند.
دولت در مقابل سونامی گرانی عملا کار موثری انجام نمی دهد و قیمت های افزایش یافته بعد از مدتی با اندکی فروکش، به عنوان نرخ مصوب، ثابت می ماند. و این یعنی دفاع خاموش از سرمایه و بازار. اما آنچه بی دفاع است،
دستمزد کارگران است که باید توسط خود
کارگران و خانواده هایشان پشتیبانی شود.
✍ #سهراب_مهدی_پور@khamahangy