به دلیل گرایش بسیاری از ادیبان
و دانشوران ایرانی به تصوف
و عرفان، الزاما باید از اهل تصوف گفت. اصولا ساز
و کارهای موثر در روند حیاتی سیستم
تمدن ایران در دوران اسلامی به صورتی بود که گروههای طرفدار عرفان را به سمت سنن اشراقی
و گفتمان رمزآمیز سوق میداد
و دیوانیان فرهیخته را به گرایش به سنتهای ملی
و کوشش برای تاثیر در عناصر نظارتی جامعه متمایل مینمود. لذا نهضتهای فکری
ایران هدفی جز باز کردن سیستم
تمدن به معارف محیطی
و احیای معرفت سنتی نداشتند
و نهضتهای ایدئولوژیکی نیز جو نظارتی
و ایدوئولوژیک را به سوی جهان بینی سنتی سوق میدادند.
#تاریخ_تمدن_و_فرهنگ_ایران_زمین#دکتر_محمدنبی_محسن_سلیم#_نشر_جامی