«شب‌ها که مهتاب، نرم، نرم، نرم، نرم بر گورها می‌پاشد و بوته‌های تنها، تنها، تنها، تنها به نسیم می‌جنبد، آیا کسی در گوش مردگان راز می‌گوید؟» - وصال در وادی هفتم: یک غزل غمناک؛ عباس نعلبندیان. *آن؛* @KhuTwitter