. ✍️بخشی از نامۀ دکتر شریعتی به پسرش «احسان» ۱۳ ساله، در ۲۴ آبان ۱۳۵۱ 🔘حرف داریم تا حرف. حرفی داریم که حرف است و حرف هم می‌ماند؛ حرفی داریم که عمل می‌زایاند و حرکت می‌آفریند و بیداری می‌دهد و رسواگری می‌کند؛ و حرفی داریم که خودِ زدنش «عمل» است؛ و نیز حرفی داریم که عمل وسیله‌ای است برای زدن آن! یعنی «حرفْ هدفِ عمل است» و عمل مقدمه و وسیلۀ حرف! وانگهی «عملِ» یک نویسنده، سخنران، معلم، مترجم، ایدئولوگ و رهبر فکری، مورخ و روشنفکر، حرف زدن است. مگر پیامبران که تاریخ‌ها را دگرگون کرده‌اند و زمان‌ها را خلق و تمدن‌ها را بنیاد، جز «پیام» را ابلاغ کرده‌اند؟ 💠روشنفکر، پیامبر زمان و جامعۀ خویش است. اگر با همۀ عشق و اخلاص و استقامت و بی‌باکی و هوشیاری و فداکاری و شایستگی و قدرت و هنرمندی خویش، بتواند پیام را به مردم خویش ابلاغ کند، رسالت خویش را عمل کرده است. و اگر درست حرفش را بزند و حرفِ درست را بزند، دیگر فقط حرف نزده، عمل کرده است... ⚠️ و تو پسرم، اگر نمی‌خواهی به دست هیچ دیکتاتوری گرفتار شوی فقط یک کار بکن: بخوان و بخوان و بخوان! (دکتر شریعتی، مجموعه آثار ۱ -«با مخاطب های آشنا»- ص ۶۷) @Khode_Shariati