🔰سفر رهبر معظم انقلاب به سوریه در نیمه شهریور سال 1363
🔸 نیمه #شهریور سال ۱۳۶۳ خورشیدی بود. با گذشت شش سال از #پیروزی انقلاب اسلامی، هنوز هیچکدام از رؤسای جمهوری #اسلامی#ایران به #شهر یا کشور خارجیای سفر نکرده بودند. حساسیت رخدادهای #جنگ تحمیلی و بیش از همه، بحرانهای داخلی که یکی پس از دیگری همهی نیروهای دولت و ملت را صرف مبارزه با معارضان #انقلاب میکرد، فرصتی برای دید و بازدیدهای بینالمللی باقی نگذاشته بود.
🔸در این شرایط، نخستین #سفر_خارجی یک رئیسجمهور در #تاریخ ایران، زمانی رقم خورد که حضرت آیتالله خامنهای رئیسجمهور وقت کشورمان، به دعوت «حافظ اسد» رئیسجمهور فقید #سوریه، راهی «#دمشق» شدند. این سفر که در پانزدهم شهریور ۱۳۶۳ آغاز و به مدت هفت روز ادامه پیدا کرد، آغاز یک دور سفر منطقهای بود که افزون بر سوریه، کشورهای #لیبی و #الجزایر را نیز دربرمیگرفت.
آیتالله خامنهای سخنرانی خود را در #مصلی اصلی بیرجند اینچنین شرح میهد: «#جمعه بود بهترین موقعیت برای سخنرانی، هیچ چیز به هیچ کس نگفتم تا روز موعود. وقتی نشستم روی منبر از هیجان میلرزیدم. خیلی داغ بودم آن وقتها... عجیب میجوشیدم».
آیتالله خامنهای خطبهای کوتاه خواندند و سپس با صدای بلند از سلطه #غرب و چنگالهایی که بر گلوی #ایران انداخته، سخن گفتند.
فرمودند که مانع اصلی و همیشگی غرب، #اسلام است و غرب هر کاری در حذف و محو آن بتواند، خواهد کرد.
پس از پنج دقیقه، سر سخن را رساندند به حادثه مدرسه فیضیه و کلمهها و جملهها را در این جهت به کار گرفتند که ناگاه دیدند ضجه و گریه حاضران بلند شد.