📑 ما همه شریک جرم هستیم
✍️در باب فیلم دانه‌ی انجیر معابد
تاریخ ما، بشهادت خودش در طول قرون مختلف؛ بویژه پیش از مشروطیت، تاریخی مذکر بوده است.
یعنی تاریخی بوده است که همیشه مردان، ماجراهای مردانه، زور و ستم‌ها، عدل و عطوفت‌های مردانه، نیکی‌ها و بدی‌ها، محبت‌ها و پلشتی‌های مردانه؛ بر آن حاکم بوده است و زنان اجازه‌ی نقش آفرینی نیافته‌اند. بهمین دلیل از عوامل مؤنث در این تاریخ چندان خبری نیست. مرد عنصر سازنده است و به‌همین دلیل؛ هر کجای تاریخ را که ورق بزنید، اعمال مردانی را می‌بینید که در حال ساختن یا نابود کردن چیزها هستند. در هر لحظه؛ مردی می‌میرد، مردی پیمان می بندد، مردی پیمان می‌شکند مردی در قلعه‌ای زندانی می‌گردد، مردی بدار آویخته میشود و...!
حتی تاریخ بیهقی تاریخ مردان است و اگر از زن یاد میشود، یا مادر حسنك است و یا مادرانی چون مادر حسنك هستند که هیچگونه تحرک واقعی ندارند و یا اگر تحرك ناچیزی داشته باشند در حدود حلوا و شیرینی پختن برای مردان و یا امیرانِ جوان از قبیل محمد و مسعود تحرك دارند. زن در تاریخ بیهقی خنثی است؛ نه از نظر فرهنگی چیزی بوجود می‌آورد و از نظر تاریخی نیز نقشی ندارد. حتی مشروطیت ایران مشروطیتی است مذکر و از این نظر تا حدودی در ادامه همان پیوندهای مذکر قبلی است.
چرا که زن و عناصر زنانه و مؤنث نه در آن چندان نقشی داشته‌اند و نه لااقل در آن بوسیله مشروطیت؛ بجایی رسیدند. پس تاریخ ایران در گذشته مذکر بوده است و بی‌زن. زن، متأسفانه، در دالان‌ها و پستو و پسله‌ها نگهداشته شده است.حقیقت این است که زن ایرانی در گذشته، عملاً وجود خارجی نداشته است و اگر وجود خارجی داشته وجودی مخفی و عقب نگهداشته شده و «مرد زده» بوده است. سیادت تاریخی مرد، زن را تنها بعنوان يك انسان درجه دو، انسانی شی شده و از انسانیت افتاده، خواسته است! طوری که گویی او حتی حاضر و ناظر بر جریان‌های تاریخی هم نمی‌توانسته باشد.
تازه‌ترین ساخته‌ی محمد رسول‌اُف که برگ زرین دیگری در کارنامه‌ی او به عنوان یک فیلمسازِ کهنه کارِ زیر زمینی؛ با نام دانه‌ی انجیر معابد، این چنین پیغامی را به ذهن بیننده متبادر می‌کند.
فیلم بر اساس حوادث سال ۱۴۰۱ و جنبش زن، زندگی، آزادی است و به خوبی توانسته است در شکستن روایت مردسالاری در خانواده و همچنین چگونگی روند انسانیت زدایی یک سیستم از شهروندان یا کارمندانش را نشان دهد. تا آنجا که پدر یک خانواده شروع به زندانی کردن دو دختر و همسرش می‌کند. هر چند فیلم دارای یکسری نقاط ضعفی است ولی پیغامش را به روشنی رسانده است. پیغامش همان پیغام در کتاب ما همه
شریک جرم هستیم کیومرث پوراحمد است. آری! ما بدون اینکه حتی بدانیم شریک جرم‌هایی هستیم تا آن زمان که به قول
واتسلاف هاول پا در زیستن در دایره حقیقت بگذاریم و آنوقت شاید در حداقل‌ترین واکنش، مسولیت اعمال خودمان را بر عهده بگیریم. «بخشی از متن از کتاب فرهنگ مذکر است»
🎬 #یادداشت_فیلم🌐 اینستاگرام |
تلگرام |
دانلود فیلم |
